Türk oglu Türk’üm ben, asildir kanım,
Vatana, dînime fedâdır canım,
Lakin unutulmasın ben de insanım,
“Bakan”ın bir lafı yaralar beni.

Bahçesi olur mu yeşil yolanın,
Çıkmaz mı gerçeği yalan dolanın,
Atatürkçü hem de solcu olanın,
“Devrimci” tarafı yaralar beni.

Köseleyi yemiş, dizini dövmüş,
“Benim köylüm” denmiş, diyeni övmüş,
Karneli ekmegin zorunu görmüş,
“Memleketin” safı yaralar beni.

Açmamış Atalar boşa ağızı,
Yiğit eri taşır atın yağızı,
Kim çıkardı başa bu kızcağızı?
“Başbakan”ın gafı yaralar beni.

Doğrudur sözlerim dediğim has,
Onbir yıldır aynı hamam aynı tas,
Böyle durmaz bu kan, kısasa kısas!
“Ankara”nın affı yaralar beni.

Güneydoğu değil, terör sorunu,
Kim besledi böyle, büyüttü bunu?
Ölürüm ya, bilsin milletim şunu,
“İdare”nin za’fı yaralar beni.

1995
Kaynak: Dediğin Olsun