içimdeki haykırışa…

Sokakların türküsünde yalın bir adres gibi
Dolaşıp duruyorum; sonra yine bilindik işte!
Kaybedilenler bile unutuluyor ve sonra yeni biri
Daha, daha ekleniyor… türküler sessizleşiyor.

Eski bir ağacın dalından kopan çıra gibi
Yandıkça yanıyorum; sonu yine bilindik işte!
Geçmişime bakıyorum, gülüyorum; maziler ve
Hatırlamadığım bir sürü anlarda çoğalıyorum…

…hırsızlar dolaşıyor etrafımda
her biri koynunda kılıç ile yaşıyor
ya keserse ama kesmez değil mi?
Zaten onlar da biliyor; aslında hiçbir şeyin kesmeyeceğini
Tamam!.. belki kılıç paslı kesmiyor da
Ya vicdan nerede? Hiç paslanır mı o!..

…banka oturuyorum
yanımda ihtiyar bir beden, diyor ki:
“genç olsam da borcum olsa be evlat!..”
ah be dedem… ben de:
“yaşlansam da borçlarımı anca öderim…”
nasıl bir çelişkidir bu, inan anlamıyorum…

…zaman neyi götürüyor bizden
düşlerimizi mi? gençliğimizi mi?
ya neyi veriyor umutsuzluğuyla beraber
anlamıyorum…
ben artık bu hayat oyununu oynamıyorum!..

…maziler
inanın hepsi hapisteler…