Dünya Barış Gününe

Maviye özlem, belki deniz belki gökyüzüne
Sarıldımı ölesiye sarılmak yaşlı gözlere değil
Bir babanın ekmek kapısına sarılması gibi
Yontulup adam edilmiş, öyle sanırlar
Robotlaştırılmış hayatlar, sürgün yaşamlar
Ayak uydurmamak için özgür kılabilmek için bedenleri
İsyan etmişiz halaylara durmuşuz, kavgalara gitmişiz
Bir kalıptan çıkmadık biz
Beyaz ve siyah olmadığı
Anlatabilmek için maviye sarılmışız.
Avuçlarımda eriyen kar taneleri
Beni sana biraz daha yaklaştırdı
Uzaklaşmak içim boş hayallerden
Ateşe özlem avuçlarım yanasıya dek
Avutma beni yalancı ifadelerle
Bana mıdır bu çağrı masumluğuma mı
Kandırmacalar yüreklerde yaşam alanlarında
Kim kime kazık atmadı ki!
Doktor hastasına, baba evladına, politikacılar halkına
Öğretmen öğrencisine, yazar okuruna, insan insana
Sende bana
Kavga ettim kafam çatladı,
Uysal evlat ol dediler kendimi kaybettim
Bir hayale yol oldum uzaklara daldım.
Sadece maviye dost ona samimi
Senin gözlerinde mavi,
Olsa diye geçerdi içimden
Siyah gözlerine baktığımda
Onlarda beni aldatacak kıracak diye
Bıkmışlığın ortasında bıkmamak için
Bir cephede ben açtım kendimce.
Üzülmek yok, yalan yok, aldanmak yok
Benimkisi bir istek arzu,
Çok görmezler tanrılar bu insan sıfatına
Çelişkiler içinden sıyrılabilmek
Sen aristoya mı inanırsın plitona mı ?
Hangi takımı tutarsın, o rengimi bu rengimi
Sağcımısın solcumu dindar mı yoksa
Ataist mi demokrat mı liberal mi anarşist mi
Uzun mu kısa mı sarışın mı esmer mi�.
İnsan olsun insan
Yalanı olmasın, incitmesin sevsin,
Soyguncu eşkıya olmasın maviyi sevsin,
Kendini sevsin beni de yaşamı da
Uçurum kenarında uzanan okyanusa bakıyorum
Kulağımda Karadeniz tınısı ” Kazım”
Mağdur bir duruş alıcısı da yoktur
Yok pahasına gider diye endişemde
Feryat dedik, cesaret dedik
İnat ettik keçi inadı sanırlar.
Usulca akıp gittik sakin sularda
Mavi bir deniz umuduyla
Kırlangıç mı yeşilin içinde, yalçın kayalarda bir kartalmı
Tercihse mavinin üzerinde bir martı.
Yumruk sıkmışım, üzerine üzerine gitmişim
Nefesim yetmedi, şarkılar ezgisiz aşk Sonuçsuz mısralar anlamsız kaldı
”Vurulduk ey halkım unutma” diyen yazarlar halksız,
Yaşamla ölüm arasına gidip gelen,
Adiloş bebe annesiz kaldı
Üzülme, üzülme sevgili Mumcu
Can tatlı berrak yürekli bebek
Umut tohumları ektiniz, gelecek yeşerecek avuçlarınızda
Her şeyin bir anlamı olmalı, Gemerekte pusuya düşmenin
Vatan toprağını görmeden özlem diye diye
Moskova da yaşamı sonlardırmanın
Kahpe kurşunlara gelmenin
Boş yere sevmediğimizin mutlak bir anlamı olmalı
Bundadır mavi sevdamız
Mavi barışı, mavi umudu, mavi yaşamı getirir
Mavi seni getirir�..

Çankırı – Ağustos 2006