Markiz Pastanesine

Dün yine özlemle geçtim önünden
Kanatlar kapanmış kapının
Görebilmek ümidiyle beyhude
Seni ardında o suskun camın.

Kış ortasında aradım baharlarını
Içinde loş sessizliğin
Gün aydınlığında çaresiz
Mehtabını ararcasına senin

Çekinerek dokundum omuzlarına
Umuduyla doğacak bir tesellinin
Duyar duymaz feryadını
Zamanı durduran sessizliğin

Uyanır gibi sanki derin uykusundan
Yıllardır uyuyan dev, zaman
Görür gibiyim artık tüm baharları
Canlanıp panolarından çıkan

Siyah, simsiyah zifirinde bir gecenin
Yeniden doğuşun ışıkları sızıyor
Silüetleri dolaşıyor birkaç levantenin
Ardında o görünmez perdenin

Artık yürüyorum, yüzyıldan da derin
Ayakizlerinde, pera`lı bir markizin.