“Sürgün,geçer”.
Her yıl,her mevsim.
Mahpustur,bu gelip geçer.
ޞarkılar,yazılır oralarda.

“Hep,ağalık devrandır mahpusta”.
Ama,bir de has delikanlılar vardır.
Ağalar,hep hüküm sürer.
Garipler,ezilerek yaşar.

“Ölen gamdan,kederden ölür”.
Yaşayan ise dertli yaşar,dertli ölür.
Her,gün sigara dumanı yakılır.
Ve,dertleriyle uğraşırlar.

“Mahpus,dedik ya”.
Hayatları,sürgündür.
Bazıları idamlık,bazıları sürgündür.
Bazıları,ise hayattan bıkmış insanlardır.

“Garibi de vardır,Fukarası da”.
Hor görüleni de vardır,Ezileni de.
Dolandırıcısı da vardır,Hırsızı da.
Mahpustur,bu sürgün hayatı altı üstü gelip geçicidir.

“Sürgün,geçer hep hayatları”.
Ağlamaktan,gözleri dolmuştur onların.
Hep hasret çekerler,hep beklerler.
Kuşlar,gibi uçamazlar çünkü onların demir parmaklıkları vardır ordan ayrılamazlar.

“Hep dertli şarkılar çalınır,dertli türküler söylenir”.
Yine gözler dolar,yine gözler yaşlanır.
Hasret,bu nasıl ağlayamazsın.

“Geçmez,onların günleri bir asır gibi sürer”.
Ya idamlık vurulmuş,ya sürgün olunmuş.
Dert,çile,gam hep üstlerindedir.

“Gözler de,o bekleyiş”.
Yüzler de,o tebessüm.
Tespihler çekilir,susulur.
Ve,yine akşam olur.
Ve,yine sabah olur.
Ama,geçmez hayat sürgünde dört duvar arasında geçmez.