Köylüde sakal, şalvar! ne suç olur ne günah
Lakin üniversitede baş örtmek mi?

Kur’an kursu açmak mı? Anlamadıkça oku!
İmam hatip, kolej mi? İrtica feci korku…

İmam; namaz memuru, cemaat; has vatandaş
Gözler bakar kör gibi; ne duygu var ne de yaş!

Hutbe, vaaz… kuru laf; “bilmem ne haftası” var
Kalbler taştan da katı, görünmez yaftası var!

Kur’an dinliyor mel mel… ne diyor haberi yok!
Kafa boş, yüreği aç! Yalnızca işkembe tok!

Ne farkı var hayvandan; Kur’an der; ondan denî
Üstelik kalkmış bir de geçiniyor medenî…

Kürdü Türke kırdırıp, Kürdü Türke düşman et!
“İnneme’l mü’minûne ıhvetun!” derken âyet!

Arap; aceme düşman, çerkez laza yan baksın!
Parçala böl hepsini… kim isterse kulp taksın!

Oyun içinde oyun; parçala böl ve yurt!
Koskoca bir ümmeti; futbol, müzikle uyut!

Hacca gitsin karışma; namaz, oruç bana ne!
Lakin cihat sakın ha! İrtica var bahane…

Kalkmalı uyanmalı, bozmalı bu oyunu
Ah bir gayrete gelsek; gelir bu işin sonu

Yeter bitsin bu oyun; Tevhid’de birleşelim
Yoksa daha çok sürer; Lâ yenfâ kellim kellim!

Ruhda diriliş olsun; kalp kafa izdivacın…
İslam’ı hakim kılmak; olmalı tek amacın!

Hem senin dirilişin; hem ümmet tüm yek vücut
Hakkı âli tutarak, bâtılı kökten kurut!..

İşte ancak o zaman… namaz; miracın olur
Kur’an derdine derman… oruç; ilacın olur