Simgesel aynaların sayfalarını açıyorum
Fantastik kapılar labirent taş yüzlerin ardında, şimdi
Biz
Aynı dizeleri okuyor olabiliriz
Başka evrenlerde gölgelerimizle
Yedi boyutlu yumak (ne demekse), yanıtlanmamış
Sonsuzluk – iç içe geçmiş kaos –

Gölgeden çıkarıyorum Güneş’in teni
Terk etmez kendi evreninde beni
Kuşkulu dolunaylı gece iyimserliğim
İmgelerimden damıtılmış
Diyologlarım seyirlik monoloğa dönüşüyor
Uzaktan gülüyor Hawkings (bilmeceyi çözmüş)
Bir anlayabilsem, evrenin tasvirini
Sızlamaz hücrelerimim dna’sı belki

İzmir – 13.03.2002