Yine yağmur yağıyor
Ve yerler yine çamur.
Islak gözlerin geliyor aklıma
Yağan yağmurla ıslanmış.
Ağlatan bir düşün ardından
Yağmurlu bir günün akşamında
Demir attım yalnızlar koyuna.
Fırtınaya tutulmuş bir kuş gibi
Kanat çırptım aydınlığıma.
Ve fırtına sert
Ve kanatlarım güçsüz
Ve fırtına acımasız
Ve hiç olmayacak bir dua gibi
Özgürlüğüme uzanışım.

ޞarabı akşamların ışıltısındaydı umutlarımız
Kimi yağmurlarda
Don Kişot olup yıktık yel değirmenlerini
Ve bazı yağmurlarda ıslattık
Sofi’yi, Anuşka’yı ve de düş dünyamızı.

Mihraba dönük dökerken göz yaşlarımızı
Kuvayı Milliyede Nazım’ı
Çirkin kralda Yılmaz’ı
Yarışta en öndeki Can’ı
Koynunda resmiyle Odabaşı’nı
Zulasında sakladığı resimle Ahmet’i
Rızayı haykıran sesiyle Yusuf’u
Her mevsim bahar getiren Telli’yi
Ve rakı şişesinde balık Veli’yi
Açtırır usulca açmış bir gül gibi
Bağrımıza bir hançer gibi saplanan
Bu çirkefin bu karanlığın koynunda.
Bırakın artık!
Akıtmayın inci kılıklı gözyaşlarınızı.

Durmuyorsa yağan yağmur
Ve kokmuyorsa açan çiçek
Ve gülmüyorsa doğan bebek
Ve her zaman ki sensen sen
Ve güneş küskün, doğmuyorsa içimize

Bırakın ağlasın…
Atmadan terkisine yanlızlıkların alasını

Bir şiir bir türkü’yle birleşsin dudaklarda…
Ölümün zor olmadığı bir akşam üstü
Bir ağıt ile çınlasın kulaklarımızda…
Ve hep kendi acılarımızla kanatılır gibi
Söylendikçe kanasın yağmurlu akşamlarda..

Yağmur söylesin türkümüzü
Toprak kokusu sarsın etrafımızı yağmurla.
Ve gülden daha güzel bir kokuyla.
Lilo Mani lo Mani lo lo Mani Mani lo.

Bir kuş kanat çırpıyor türkümüzü söyleyerek
Ve bir işçi,
Ve bir memur,
Ve bir aç,
Ve bir çıplak,
Ve bir ezik ,
Ve bir mağdur,
Ve bir mahkum,
Ve bir çilekeş,
Ve bir isyankar,
Hep bir ağızdan söylüyor türkümüzü.
Lilo Mani lo Mani lo lo Mani Mani lo.

Bir çığlık,
Ve bir feryat,
Ve bir isyan gibi yükseliyor.
Dağlara diyor seherin kuşluğunda
Ve bir it kuyruğunu kısıyor
Ve kurnaz,
Ve tehlikeli,
Ve acımasızca.
Munzurlarda mavzer gibi yükseliyor doruklara
Lilo Mani lo Mani lo lo Mani Mani lo.