Avare dolaşan bir mecnun görmüştüm
Yagmurla yikanan Istanbul sokaklarinda
Hava soguktu, ellerim üşüyordu
Gözleri yüklü bulutlar gibi dosttu
Garibim Leyla’sini ariyordu

Sordum, soruşturdum kimmiş
Dediler bir sevdicegi varmiş
Diyar diyar, bir ömür onu ararmiş

Günler birbiri ardina geçiverdi
Mecnun artik bizden biriydi

Dayanamadi yüregim, açtim kapimi bir gün
“Gir içeri” dedim “dişarisi kiş, kiyamet
Hadi dostum, donacaksin”
Mevsimlerden kişti Istanbul’da
Güldü, devam etti dolanmaya

Bir sabah kapimda uyur halde buldum onu
“Uyan dostum gün dogdu
Kapilma” hemen “umutsuzluga”
Yeni günde yapacagin çok iş var.

Anladim ki uyanilmaz uykudaymiş
Gözlerimden yaşlar döküyordum mecnuna

Haber vereyim dedim
Nerede, ne yapardi bilmem ama
Sanirim garibimin aşkindan, hayallerinden
Leyla’nin haberi bile yoktu….

Istanbul – 22.03.1999 03:56