sana da yaş yaraştığı söylenir, öyle değil!..
birden bir dal kırılır, hani düşer ya suya,
sen o akarsusun… akma!.. kendine eğil,
orda gördüğün dalı,. ey solgun lavinia,
sanki tanır gibisin… belki eski yerinden
göçmüş bir yaz sözünde unutulan zakkumu
usulca büyüttündü, akarak ta derinden;

anımsa, öpüşlerdeki taşı, çakılı, kumu…

nerde bir yaz olduysa o dalı taşır şimdi;
ah! al götür, al götür… bırakma bir kuytuda;
sen onu bıraktıkça ona yaraşırım şimdi
yaş… ansızın köpüklerle sevişen bir duyguda…
kırık… o yaz aynalarda dürülsün diye güya
sana yaş değil elbet, yaz yaraşır lavinia…