renk renk açar Amstardam’da lâleler
anavatanından uzaklaştığından beri
suları severek yaşar baharı toprak
şimdi bir uktedir gönlünde “Lâle Devri”
üstünde buğulu damlalar taşıyarak
renk renk açar Amstardam’da lâleler

başıboş akar ülkemde şelâleler
korkar yavrular dağlardan inen sudan
bahçesinde lâle görünmediğindendir
irkilir ansızın yağmur kokulu uykusundan
düşünce bir an katil oluverir sağanak
başıboş akar ülkemde şelâleler

sımsıcak koynuna alır insanı toprak
titrer sormadan durmadan sarsılarak
alevi hemen sönen bir meşâle gibi ömür
sonsuzluk hayatın ötesindeki ışıltılar
büker eninde sonunda boynunu her lâle
sımsıcak koynuna alır insanı toprak