Duygu pınarımın kendime cimri,
Solmayacak çiçeğim,
Güzel Bebeğime
Aşkım gibi
Dupduru ve depderin
Olduğunu
Ve hep böyle kalacağını
Gör artık sevgilim
SEN,
Bu pınardan doyasıya içip
Havzasını genişleten,
Hem de kurumaktaki kaynağı
Seninkiyle bütünleşip
Deryalara meydan okuyan,
Kendi toprağını çatlatıp
Seninkini verimli kılan
Tüm diğer topraklara da
Hayat verip
Kendine kıyan
Ve fakat
Özellikle sana bal şerbet,
Kendine zehir sunan
Duygu pınarımın;
Eski gür hali kalmamış
Yine de kurumamış, usanmamış
Çünkü akan bir pınar,
Coşkun bir duygu seli
Kalmasa da,
Hep akan gözyaşlarımın
Cömert kalmasını sağladığı
Bu pınarın,
Sadece sana çağladığını
Bir anlasan,
Ah keşke bir kez
Anlasan!

Ankara – 2001