kurşunlar da yetmiyor bana
seni unutmama
ferman çıkarmış devlet bana
bense gecenin ortasındayım şimdi
ay düşüyor üzerime
yıldızlar sorguluyor
ve gecenin karanlığı idam ediyor beni
sigaram da yetmiyor artık
ciğerim ağrıyor
gönlüm yaralı
rivayet sanıp geçtim ben arkamı
ve dağ gibi yoldaşım gitti
ve dağ gibi karım
ferman çıkarmış dedim ya devlet
zindana atmaya
bense kaçıyorum
kurşunlar kovalıyor beni
artık en büyük yandaşım kurşun misali
gel gelelim ki yanıyor yüreğim
ama kurşunlar da yetmiyor bana
bu yarama merhem olmuyor artık
artık devlet de uzak bana
aramızda sıra dağlar
aramızda denizler
ve bir arka diyarın ardında…
ama ben bahtiyarım bahtiyar
kurşunlarda bahtiyar
ve artık herşey eşkiya olmuş
dağ, taş, dere, tepe
özgürlük zaten eşkiyaydı
kardeşlik
bir ananın evladını reddetmesi gibi olmuş
uçurum kenarlarında geziyorum şimdi
fırat suyu kan akıyor
duracaksa fırat suyu akmayacaksa delice
ben de giderim öylece
yapayalnız geceye
ama kurşun yedim sol yanımdan
ama öldüm ben bu gece