o kül tablasına basılmış dudakta
amade tarihin teri var;
kapatmak yetmez, gözlerini
çıkartıp eziyor günü
ana denk düşen
pek şahane çocuklar;
bok bulaştırıyor taptaze
her eylemin amacına boykot ihtimali
daha kundaktaki hıçkırığa. şeffaf bağ.

kuyruğu boydan boya çengelli iğne
bir kara kedi şakırtısı:
ateşi biz çaldık baba
ocağımız soğuk artık.
dili varsa diyecek:
mataram siyanür benim
otu da saksofonla içerim.

ama,
dik başlı kızların kesik kollarından
kurulu mor evler duruyor hâlâ bellekte,
büyümeleri, yürümeleri hadi neyse de
öldüresiye vuruyorlar be!

gırtlağında molotof saklayan küs bodrum katlarının ifadesi:
çırçıplak bir bulut aşırmalı tenin hükmü önünde;

asitten harbi bir damla düşse
yer, yüzünde kan çiçeği açacaktır!

– kül uykusu. rüya işte.