Sema’ya

ölü çalıyordu etraf
ben ölü dokunuyordum o gün.
odada bilmediğim nice ruh,
gözlerde ise yavsak bir acı.
kanayan kırmızı affetmiyordu kimseyi…

küçüktük ölümü beklemicek kadar,
vur deseler her an vurur,
oyna deseler her an oynardık.
korku dolu bardaklar
uzaktı bedenimize…

sonra o kahpe sela okundu
ben dolambaçlı çıplak adımlarla ilerledim
ölü çalıyordu etraf
affetmiyordu tiz sesler kulakları
gözlerde ise yavsak bir acı

küçücüktük ölümü istemeyecek kadar
sonradan öğrendimki
fırtınalı bir denizde
küçük bir sandalmışız..