aşktı kötü kadınlar zalim ve hür iradeli
inadına inatlar yetiştiren ve cebinde hep serbest
hep şuh bakışları olan berbat şarkıları vardı ki
onlar bencildi onlar aynalara yazardı elvedaları ki
ruj lekeli ayrılıklardı ayrılıkları zavallı
bu yüzden pencereden hiç bakmadım gidişlerine

aydı yüzlerine vuran kötü kadınlar kelebek sevdalardı
içtikleri gibi terk ettiler
terk ettikleri gibi içtiler yağmurları
öyle yazları ekip kışları biçtiler hasretleri
üzerlerine dar diktiler aşkımı
aşkımı bazen bir ömür sürdüler aşkımı
aşkımı bazen bir kalemde geçtiler ben öfke büyüttüm
öyle büyürüm ki gözümde
gözlerim çıkmazlığa göz kırptı ve
bu yüzden pencereden merhaba diyemedim dönüşlerine

ne gittiler ne döndüler en çok ruhlar kızıl
aşk gecelerinde bir yanıp bir söndüler ki içimde
ben bir yıla bir öpücük
konduramadan yanaklarına son verdim
birkaç satır intihar karaladım
birkaç kafiye şiir yaraladım
ve sanırım ve lakin ve şaire duygu oldum
gökdelen çığlıklarında kar ayazlarında
buz tuttum eller yerine ve en çok sen sevgili
sen doldum sen oldum yeni bir takvim buldum
ve hep adını ve hep tadını sıraladım ardı ardına
az buldum

aşktı kötü kadınlar zalim ve hür iradeli
sabrına sabırlar katan ve düşünde hep deli
hep inatçı ruhları olan imkansız hikayeleri vardı ki
onlar sahteydi onlar duvarlara kazırdı yazları ki
tütün kokan tavırlardı takındıkları ürkek
bu yüzden pencereden gitme diyemedim gidişlerine

ah be kötü kadınlar
ah be kelebek sevdalar
ah be kalbim