Gönül bunca hasret çekmiş,
Vuslat için yaşar gelir.
Yollar uzak ne demekmiş,
Sen gel desen coşar gelir.

Mesafeye nice demez,
Karlı dağa yüce demez,
Gündüz demez gece demez,
Engel demez aşar gelir.

Rüzgar eser benzi solar,
Dili susar gözü dolar,
Azrail’i önden salar,
Arkasına düşer gelir.

Görmüyorsa körse bile,
Aylar yıllar sürse bile,
Yanlış yola girse bile,
Durur döner şaşar gelir.

Yıldıramaz çile zulüm,
Bilse ki menzili ölüm,
Yeter ki sen gel de gülüm,
Yalın ayak koşar gelir.

Adana – 2007