Tutamiyorum yillari avuçlarimda,
Giden her yil, bir iz birakiyor saçlarimda.

Üzüntülerim, belki sadece gözyaşlarimda,
Sevinçlerim kahkahalarimda.

Takvim yapraklari bile kalmiyor duvarda
Biten her günün sonunda,
Yirtip attigimiz takvim yapraklarina yansiyor yaşamdaki kavga.

Önce, soluyor pembemsi olanlar,
Sariya çaliyor renkleri.
Işildayan gözler
Birakiyor çerçevelere kendini.
Sevgiyle, aşkla, dolu olan kalplere
Yasaklaniyor heyacanlarin en güzeli.
Önce, heyecandan yerinde duramayan ayaklar,
Kendini her daim soguktan ve sicaktan saklar.
Cabasidir, titreyen eller ve parmaklar.

Canin bogazdan gelmedigini anlarsin yaş ilerledikçe.
Bir gün bindiginde bir otobüse,
Onbeşinden bir delikanli sana yer verince;
Anlarsin saçlarindaki beyazin yerini,
Titreyen ellerini,
Tilsimini kaybeden gözlerini,
Ve artik yorulan bedenini,
Bir de anilarindaki seni…