Konuş benimle;
Sanma ki geçilmez çöl gibiyim
Ya da elleri yakan bir ateş.

Gülmeyi dene;
Gülerken korkularını savur,
Bir daha dokunamayacağın duvarlar ardına.

Yaklaş;
Sanma ki harlı yanardağ gibiyim
Ya da başı sırtı keskin bir bıçak.

Aksine;
Temmuzda eriyen kar gibi yüreğim.

Gözlerindeki kararsız bakışlar,
Yüzünde korkak bir gülümsemeyle tükendi.

Aldanma sen;
Sen benim gönlüme yabancısın.
Bense, kül benzine seyirci kaldım.

Korkma, yüzüm sadece bir çizgi,
Zaman zaman,
Fırçasını titreten bir ressam gibiyim.

Aldanma sen;
Yüzüm sadece bir resim.

Bir tek cümle kur, sevgiye dair
Öyle ki gönlüme hükmedercesine
Yüzümü tekrar çizercesine…

Korkma,
Yaraysa, yara benim;
Çaresi belki kaf dağında.

Ama, bir tek cümle kur sevgiye dair,
Korkuyu toprağa gömercesine,
Üzerime çiçek ekercesine…

Sen yüzüme aldanma.
Yüzüm kararsız iklimler gibidir;
Bir gün yağarsa, bir gün açar.
Hiç ummadığın bir an, karanlıklarda
Bakarsın güneşin olmuş, sen battıkça parlar…

Ereğli – 2001