Karanlıkta bir oyun bulundu.
İsmi körebe oldu.
Tüm gözü kapalıların
Bir uğraşı oldu.

Aydınlık kıskandı karanlığı
Bir soru sordu, sırasıydı…
Ama ses duymadı siyah boyuttan.
Kalktı, gitti; yerini karanlığa bıraktı.

Herkes körebeyle söyleşti.
Zamanla düzen değişti.
Bütün gözsüzlerin kavgasından,
Körebe, kördüğüme dönüştü…

Aydınlık, karanlıkta buluşmak istedi.
Karanlık kabul etti bu teklifi.
Ama aydınlığın olduğu yerde, karanlık,
Karanlığın olduğu yerde aydınlık yaşayamazdı…

Aydınlık düşündü ama,
Bulamadı sonucunu bu merakın.
Körebeydi, tek düşündüğü;
Sonu oldu kördüğüm…

Karanlık, olanlardan habersiz,
Devam etti oyununa.
Gözü kapalılar bile,
ޞaştı kaldı bu işe…