Ben senin yoklugunu en çok akşamlarda hissetim.
Konak vapurunda nemli rüzgar vurdukça alnima.
Derin iç çekişlerim de hep sen vardin.
Ama ne titreyen içimde ne de yani başimda yoktun!
Alaca karanlik çökerken Izmir’in tepelerine,
Kızıla boyanır karşıyaka, varyant, konak,
Günesin son demlerinde.
Vapurun rotası belli,
Konak iskelesi…
Bir yanda çiçekçiler bir yanda biletçiler.
Yan yanadır ayrılanlarla kavuşanlar.
Kırık kalplerin
Nemli gözlerin şahidi
Konak iskelesi….
Zamana yenilmeyen
O gerçek sevgiyi
Sen gördün mü?
Yalandır yalan…
Zamana yenilmeyen sevgiler!
Bunu sende biliyorsun, söylemesen de…
Yalan aşkların,
Kırık kalplerin,
Yitik sevdaların, şahidi,
Konak iskelesi…