Güzel bir masal bitti işte,
“Güzel” bir masaldan gitti,
Masalı güzel yapan,
Güzelin sözlükteki resmi�

Giderken de cömertti,
Zayi etmedi, miras bıraktı bu
Sahipsiz sevdayı,
Olmayan varislerine�

Oysa her şey öylesine kurguluydu ki,
-Tesadüf de denebilir belki-
21’iydi mayısın başladığında
Ve yine 21 gün ölmüştü haziranda,
Sen gitmek zorunda kaldığında�

Haklıydın “zorlamakla” olmuyordu bazı şeyler
Zordu bir sevgiye inanabilmek ve katlanmak
Küçük bir anı sonuna kadar paylaşmak
Ya da dahi anlamında kullanılan
“Ben de”yle başlayan cümleler kurmak�
ޞimdi bana kim teşekkür etse,
Terk edeceğini bile bile rica ediyorum!

ޞimdi benim zamanım;
Bir gelSEN,
Ben de seviyorum deSEN,
Sarılıp öpSEN,
Bir daha hiçgitmeSEN’li cümlelerdeki
Gelmeyecek zamanın rivayeti,
“SEN” olmadan sevSEN’in umutsuzluk kipi
Umutların hiç umulmadığı anda
Umarsıca bitmesi,
Doğmayacak bebeğin sevinci,
Yalnız ölmeyi beklemenin çilesi�
Haklıydın!
Her şey tersineydi bende,
Güneşim soğutuyor,
Gülüşüm�
Konuşmam sıkıyor, susunca..susuyorduk�
Çığlıklarım usul usul
Sevilmedikçe seviyor,
İstenmediğim kadar istiyordum;
Sonsuza kadar!
Haklıydın�

Bir resmin bile kalmadı senden
Ama son gördüğümden resmini çizdim,
Kimsenin göremeyeceği yere,
Gözlerimin önüne
Koydum seve serpe�
Hiç kaybolmayan tebessümün
Onun altındaki rahatsızlığın
Benden sıkılman�
Teninde güneşin izleri,
Gözlerin,
Deli cesaretine güvenerek gönlümün
Mumdan gemilerle yolculuğa çıktığı o
Alevden okyanus�
Saçların,
Her teli ayrı bir seda,
Farklı portelerde hep ayrılığın şarkısını çalan�
Ellerin,
Falına bakılacak kadar saf,
Bakılanların çıkmayacağı kadar güzel�

Güzelliğini benzetemem hiçbir şeye
Ancak güzel olduğu sanılan bir şey
Sana öykünebilir,
Hak etmeden�!
Deniz gözlerini kıskandığından yeşildir, belli ki
Rüzgar saçlarına imrendiğinden kudurur
Güneş yüzünü çekemediğinden doğar,
Seni görmek için merhaba der,
Yeni bir güne her sabah�

Sana bakarken hem korkar hem imrenirim ben de,
Onulmadık günahlara girerim,
Allah’a inanırım mesela
Huri sureti olduğundan,
Allah’tan korkarım, cezalandırılmaktan
Boş vaktine geldiğini düşündüğümden�

Aldırma gönül!
Gönül aldırmıyor, aldırmayacak bu sevdayı
Aldırılmayacak, annesiz doğacak bu sevda!

İşte antik bir yalnızlık benimkisi
Öyle kendi kendine
Kendi başının çaresine�

21’iydi mayısın başladığında
Yine 21 gün ölmüştü haziranda
Sen,
Gitmek zorunda kaldığında�

Artık saymayı
Bıraktığım adını bile
Unuttuğum bir ayın 21’inde
Terk edişini kutluyorum

Belki bu da tesadüftür,
Ama,
21’inci yaşım bana zor geliyor�

Annemin duaları da yetmiyor galiba,
Gülmeyi unuttum çünkü!

Isparta – Temmuz 2004