Ne oldu da böyle oldu?
Halbuki ben seviyordum onu,
Hatta o kadar seviyordum ki,
Saçlarından sırma teli,
Gözlerinden ufuk çizgisi,
Teninden de peri güzdesi yapmıştım.
Peki o neden gitti?
Neden yok şimdi?

Hata yaptım mı ben?
Yaptıysam nerede yaptım?
Görünürde hiçbir hata yok oysa,
Hiçbir şey yok ortada,
O hâlde neden yok yanımda?
Neden gitti bırakıp beni karanlıklara?

Acaba başka birisinin yanına mı gitti?
Ama bir başkası onu benim kadar sevemez ki.
Sahi beni bırakıp gittiği kişi,
Onu benden çok sevmeli mi ki?
Hayır! Elbette hayır!
Çünkü benim kadar sevmeyenlerin hakkı hep mutlu olmak,
Benim ise hakkım mutsuzluklar içinde,
Uykusuz gecelere hapsolup,
ޞiir yazmak…

İstanbul – 26.11.2007