iki çakıl gibi
ışıl ışıl baktık dünyaya
biz o kıyıdan
ışıklar oynaşırdı içimizde
maviydi gülüşümüz bile

düşlerdi sığınağımız
o yıkık kale duvarı
suların yaladığı kayalar
hep kuytuları yoklardık
bize masallar anlatırdı deniz
geceler boyu
onu dinleyen uysal çocuklardık

bizim için doğuyor sanırdık güneş
bizim için esiyor rüzgar
ve yeryüzünde sevgi
bizim için var
en amansız karanlığımızda
yakamoz yansımaları
sevgimizi fısıldardı yorgun dalgalar…

o kıyı nasıl da sessiz şimdi
rüzgarın savurduğu öykümüz
yamaçlarda paramparça
baksak görünür mü hayalimiz?