Tüm acılı kadınlara

uzanmış yatıyor,
kadın.. çırılçıplak!
ölü gibi, vücudu kaskatı,
soğuk,
bakışları donuk!
bedenini bir ürperti sarıyor aniden,
hummaya tutulmuş, kadın;
soğuk,
bakışları ölü gibi, donuk!
titriyor.. titriyor… sarsılıyor!
ve bir an duruyor,
yine kaskatı,
çırılçıplak kadın, yatıyor..
bakışlarıyla odanın duvarlarını deliyor,
uzaklara bakıyor..
acının yüzünde yarattığı ani buruşukluk,
bakışları donuk.. istemiyor..
iğreniyor üstündekinden,
tiksiniyor,
ürperiyor,
ve
bitti…
“tamam” dedi adam.. “tamam”.
kadın çırılçıplak, bakışları donuk,
vücudu kaskatı-soğuk..
adamın erkekliği, bacağındaki
çatlaktan aşağıya akıyor..
günlerdir, haftalardır,
…yıllardır, bedeninden yatağa
akan yağlı adam artıklarından
tiksiniyor..
“tamam, işte paran..”
odayı evi dediği çöplükten
ayıran ufak, eğreti kapının
ardında,
yaşamının ve erkek artıklarını
vücudunda taşımanın
yegane nedeni, o tek oyuncağıyla
oynayan,
küçük, tatlı.. kız.
orospunun kızı,
anası orospu
ve kendi orospunun tatlı çocuğu..
kendi gibi daha binlercesi,
kaderleri analarının orospuluk
kopyası..
“kısır döngü”..
öteki kapının ardında bir yağlı,
yağlının cebinde para,
ve vücudunda yığınla artığı..
çocuğun elinde yağlı bebek
ve anasının vücudunda,
kaderinde erkek artığı..
“kısır döngü”..
hapishanede ve
kerhanede dolu nice “kader” mahkumu
ıstırabın, acının ve zulmün adı kader,
ve
tüm bunlar “kısır döngü”.

15.02.1990