kışı sevmiyorum ben
sevmiyorum penceremden gitmeni izlemeyi
dilek tutmayı sevmiyorum ben
her kışı yaza bağlayan gece
şimdi dinlediğim şarkıyı tesadüfen söyle diye
tesadüflere inanmayı bırakmışken hem de

sevmiyorum artık kışları
sen sever miydin bilmiyorum onu da
kim olduğunu tahmin edemediğimdendir belki
ya da benim gitmeni izleyemezken
arkamı dönüp ağladığımı
hiç bilmeyeceksin tüm bunları
yakmaya cesaret edebilseydim mektupları
ya da bozmaya hayatıma ihanet etmeyeceğim diye
ettiğim yeminleri

bilmeni istemediğimden sevmediğimi kışı
ya da küllerimden doğmayı
sana hep tersini anlattığımı
görmeni hep istediğimi sözcüklerin neden tıkandığını
izlediğim bir filmdi hepsi şarkısıyla fonunda
yıllar geçti belki
hâlâ birkaç sahne dönüyor etrafımda
yüzün karanlık emin değilim hangi şiirdensin
kız uyanır ya kabustan, film biter
elleri buz keser
kaybettiğine dair hiç mi bir şey hissetmez
ama ben hissediyorum aynı hikaye biliyorum
bir resme bakarak hayal kurmaktır bu
resmi hayal kurarak bulmuştum zaten
baştaki hayallerden tek farkı bu seferkinin gerçek olması
kâbuslara hayal denilecek olması

kâbus her kış başlar
her kış yeniden başlar
sevmiyorum kışları sevgilim kızma bana
senin karın yağışını çok sevdiğini yıllarca hatırlayacak
olsam da..