Buhranli günlerden birinde masa başinda
Oturup bir türkü söyledim duman duman
Ilik gözyaşlarimi döktüm çorak topraga
Ve elini tuttum ölümün
Hemen yanibaşimda oturan
Buhranli günlerden birinde masa başinda

Bahar şimarikligi ile yürüyordu insanlar
Ve sarmaşiklar gibi kivriliyordu zaman
Bu dünya adli girdabin içinde
Yas tutuyordu akşamlar
Ve geceler yine hicran kokuyordu
Bir velvele kopuyordu kaldirimlardan
Bahar şimarikligi içinde yürüyordu insan

Ankara – Mayis 2001