Kış gecelerinde oturmuş düşünüyorum,
Ardarda inanç ve ümît, sarsıntı ve kaos.
Kış gecelerinde terliyor ve üşüyorum,
Hülyâlarda sallantı ve rüyâlarda kâbus…

Bülbüllerde sessizlik, çiçeklerde bekleyiş,
Sevinç-hüzün iç içe; gönlümün itiyâdı…
Ekseriya tekdüze, ara-sıra tekleyiş;
Bahar nâraları yanında, hazân feryâdı.

Bazan mûsikî gibi tatlı esiyor rüzgâr,
Fıkırdıyor her şey; kuş, böcek, ağaç ve yaprak;
Bazan serin bir poyrazla sarsılıyor bahar,
Yeisle geriniyor dere, tepe, taş, toprak…

Soluyor gül çehrelerinde güzellik renk renk,
Azmin şakaklarında eski günlerin teri;
Gurbet tütüyor her yanda, sarsılıyor âhenk
Bir ürperten belirsizlik kaplıyor her yeri!

Zirvelerde sis ve duman, ovalarda güneş,
İçiçe esiyor her yerde bora ve meltem;
Düşen rahmet damlaları, çılgın sellere eş,
Zıtların bayramı, zifafta sevinç ve mâtem…