Aramıştım umutla yıllar yılı.
Sonunda, bir bir topladım parçalarını.

Ellerini bulmuştum önce.
Yalnız, kaskatı gecelerimde,
dolunaydan ışıltılar getirmişti,
avuçlarının içinde.

Yüzünü bulmuştum,
durgun bir gölü süsleyen,
nilüferlerin güzelliğinde.
Yüzüne damla gibi yayılan gülüşü de.

Uzak yıldızlarda bulmuştum
ışıltılara dönüşen gözlerini de.
Dudaklarını bulduğumda
yanmıştı tenim.
Yanardağların koru değmişçesine

Bir şelalede bulmuştum saçlarını.
Gökkuşağının ışıltıları sıvanmıştı
herbir teline.
Gün doğumlarının taze kızıllığı,
sıcacık teninde.
İlkyazların buram buram kokusu içinde.

İşte böyle.
Bir bir, parça parça toplayıp,
bir sen yaratmıştım içimde.

Sana bir de yürek bulmalıydım.
Bütün korkularını silip,
içine yudum yudum
sevgi doldurmalıydım.

Buldum da…

Ama ya istemedin,
ya da korktun almadın.
Alışmıştın belki de,
hep böyle,
sevgisiz de yaşanır sandın.

Yeniden,
bir bir ayrılıp dağıldın.
Kristal bir ayna kırılmışçasına.
Kırılıp bin parçaya ayrılmışçasına.
Böyle kırılmak bir yana,
öylesine acıyor,
öylesine kanıyor ki yüreğim,
o, binlece cam kırığı saplanmışçasına.