Sakin bir günün ardından,
Karanlık sokaklarda gölgesiyle konuşan bir yabancı rolüne büründüm.
Kafam güzeldi ve sigaram hiç bitmemişti.
Rolüm gereği olsa gerek sessizdim.
Kendime küs, yarına yakın, sona doğru yürümeye başladım
Üşüyordum, ellerimi avuşturup nefesimi avuçlarıma üfledim.
Sanırım bunu ben istedim
Bu kadar yalnız olmak, cesaretimi yitirmeden, korkmadan
Karanlıkta ışığı aramak zordu
Başaramadım�
ޞimdiyse ebedi göçe hazırım, rolümü iyi oynadım
İstemediğim kadar alkışlandım
Son isteğimse, sırtımdaki bıçaklara rağmen
Yıkılmadan son bir defa daha ellerini tutabilmek
Ama sen gecenin ardına saklanmış yıldızlardan beni izliyorsun
Gülüyorsun ya da? Neyse�
ޞimdilik hoşçakal, başka bir gece seni görmek için yine burada olacağım
Sona doğru adım atmaya devam edicem ve bir gün
Başaracağım

İstanbul