Kim dolduruyor bu dünyanın iaşe ambarını?
Kim kaldırıyor üstünden mahlûkatın bârını?
Onlar ise acz içinde bir şey,
Demek aczde var bir şey.

Öyle bir güç var ki güçsüzde,
Hizmetkârına bir bak hele.
Ne yapmış ki olmuş ona mûti,
Hatırlatıyor olsa gerek bize itaati.

O, karıncaya Firavun’un sarayını yıktıran,
O sivrisineğe Nemrut’u geberttiren,
O değil mi bir gözbebeğine,
Semayı yıldızlarıyla yerleştiren.

O zaman acz O’na arız değil,
Hiçbir şey insan gibi muarız değil,
Ey seni hiçten vücuda getirenden gafil!
Kusurunu bil de O’nun önünde eğil.

Bayındır/İzmir – 11.06.2005