I.

Bin rahleden bin rahmet okutan bir yüzün vardı.
Çok ama çok uzaklara gittin.
Küçücük, ufak tefek ya da içine bol
alkol ve muhabbet sızan diyelim, bir dostluğumuz vardı.
Öyle ki iki elin avuçlarını doldurmayacak kadar.
Dün gece düşüme bir bıçak gibi düşen yüz hatları,
bilmem senin miydi?

II.

Naiftin çok naiftin…
Perdelerde hızla dolaşan, terleyen ve
hafif kanayan parmakların kesti güneşimi.
Üzerime düşen çehrenin gölgesi kesti
açık verdiğim yerlerden düşün içine sızan güneşi, ışığı, aydınlığı ne varsa…
Sanki canıma ot tıkamak ister gibi mesela.
Belki yapmacık bir dünyanın ortasında
Açılıp kapanmayan parantez gibi.
Çekip giden günlerin ardından…
Yarın gece gel de al yüzünü.