dur, çizgi sağır artık
suyun kemikleri
ateşle incindi

gece bilmediği bir sokaktan yürüdü
korkmadan yitmekten
tarih bilmez ama
tüm yitikler gecede
saklıdır zaten

silahlandı bulutlar
alçak basınç altında
yağmur oldu
soğuk kıyılarda
ve küflendi demir
yağmura karıştı turuncu
bir çocuk doğurdu gözlerim
lohusadır artık
suretim
salyalar akar burnumdan
gözyaşlarımla yarışır

sağır çizgilerde kulaklarım
kıllarım ağrıyor!
bilmez misin?
kıllar da acı çeker
öğrenirken gerilmeyi

tüyler acıyı bilmez
bilmedikleri gibi ölmeyi

ve tarih dalgaları
hep kılları vurmuştur
karaya

bundandır belki
tüyler sarı
kıllar kara

bilgeliğin, güzelliğin
kadınlığın, erkekliğin
ve uzantılarının
sonradan kaynamış
kırık kemikler gibi
bir yerlerine batıyor
ne yana dönülse
kıllar

tüyler
hepden masumluk üretir
ve cazibe…
hafiflik mi?

kıllar
tenlerin sancısı
suskunluk ve suçluluk mu?

kılların ve tüylerin yeri
tanrının sanatı…
kemirgen ve yerli