Kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlarda
Söyleyecek bir söz bulamadığında
Ve darmadağın zamanlarda
Beni hatırla…
Hatırla ki, bir bakış bir gülüş bile yeterlidir
Hatırla ki, sevdalara yürüyüş gönüllerdedir.
“Nasıl hatırlarım?” diye sorma
Maziye dönüp bir bak
Bir de ışıklı atîlere
Beni orada bulacaksın
Ve de geçmiş dersleri.
Dersler; Hayat Dersleri ki
Bazen alınan pekiyi
Bazen de üç beş kırıklı bir karne misâli.
Senin Hayat Bilgin kaçtı?
Ya Gönül Bilgin!
Hatırlıyor musun?
Ondan, bundan aldığın kopyaları.
“İnsan özünü bilmeli,
Özünü bilen Hakkı bilir” derdi hocamız
Ak sakallı, nur yüzlü tolgamız.
“Kopyayla alınan notlar idare eder” demiştin
Nereye kadar?
Nereye kadar, kendi benliğinden kaçışın?
Nereye kadar, hayâsızca batışın?
Başörtün gururun olmalıydı!
Seccade burağın,
Gönlünse engin bir deniz.
Oysa sen,
Başörtüsünü bayağı buldun,
Seccadeyi boşa zaman harcama
Gönül denizinde fırtınalar kopardı senin
Dünya senin içindi, sen de dünya için.
ޞimdi elbet kelimeler kifayetsiz kalacak
Söyleyecek söz bulamayacaksın,
Zamanların darmadağın olacak ,
Hiçbir şeyde huzur bulamayacaksın,
Ve sen , beni hatırladığında
İçinden bin “Keşke!” kopacak.
Keşkelerin birikecek , ağlayacaksın
Her damla yaşta bir “keşke” bitecek
İçindeki kopyaları atarak
Nihayet kendi özünü bulacaksın,
Gömüldüğü yerden bin tevbeyle çıkarıp
Diyeceksin ki: “Keşkeler olmasa , keşke…”