Türkmen değil özü Türk’tür Musul, Kerkük’ün
Bitsin hasret Tûran Tûran illensin gayrı!
Sanmasınlar unutuldun, yeter sustuğun,
Allah Allah nidâları dillensin gayrı!

Düne kadar parçasıydık, aynı vatanın,
Ellerini kırmalıydık, el uzatanın.
Beklemenin faydası yok, kahpe düşmanın,
Al kanları oluk oluk sellensin gayrı!

Sen ki ‘ulu çınar’ ın son düşen yaprağı,
Özün kanayan yarası, Tûran toprağı…
Ebediyen burçlarında Türk’ün bayrağı,
Ulubatlı emellerle yellensin gayrı!

Eğilmedin, eğdirmeyiz, dik dursun başın.
Balkanlardan Türkistan’a kadar gardaşın.
Yıllardır bağrında körüklenen ataşın,
Patlasın da volkan volkan küllensin gayrı!

Düşmanların ettikleri kahpelik, zulüm!
Yetti artık canımıza, bekle Kerkük’üm.
Başa baş, dişe diş artık, ölümse ölüm!
Mehmet oğlu Mehmetçikler, yollansın gayrı!

Dün bizimdi bu yerler hep; bu dağ, taş, pınar…
Bugün Tûran illerine, baykuşlar tüner.
Asırlardır ayaktayken, kuruyan çınar,
Filizlenip dört bir yana dallansın gayrı! ..

Muğla – 11.04.2007