Değerli İnsan ZEKİ IޞIK’ın Anısına…

KENTİN İRONİSİ…

Kentin yelpaze sokakları,
Islak mı ıslak…
Titriyor bir adam… Islanmışlığıyla
Kalabalık insan yığınları,
Oluk oluk üstüne yağıyor;
Bir çocuk kaçırıyor gözlerini ve

…Adam üşüyor
…
Kendini bulmak isteyen bir şair,
Kentin yüzünü çiziyor mısralara…
Çıkarıp göğsünden kentin ironisini,
Mısraların adaletine işliyor…

Kentin keşmekeş sokakları,
Acımasız mı acımasız…
Parçalanıyor bir adam…Vurgunlarıyla
Kaza kurşunları,
Oluk oluk bedenine yağıyor;
Bir çocuk kaçırıyor bakışlarını ve

…Adam
…
İnsan yığınları arasında
Duyarsızlığın defterine işleniyor.
…
Adamı bulmak isteyen bir ressam,
İnsanlığınsuçunu çiziyor resimlere…
Çıkarıp göğsünden kentin ironisini,
Renklerin adaletine teslim ediyor…

Kentin ıskalanmış sokakları.
Yetim mi yetim…
Gönderiliyor bir adam…Kaybedilmişliğiyle
Sahipsiz gözyaşları.
Oluk oluk yanağında bitmiş;
Bir çocuk kaçırıyor ilgisini ve

…Adam
…
İnsan katarları arasında
Polis kayıtlarına işleniyor
…
Adama ömrünü vermek isteyen bir evlat,
İnsanlığın ayıbını vuruyor yüzlere…
Çıkarıp göğsünden kentin ironisini,
Acının sınırlarını çiziyor gökyüzüne…

…Evlat
…
…Adam
…
…İnsanlık suçüstü yakalanıyor…