esneyip duruyorum…
uyku bir ölüm gibi söndürüyor bütün ışıklarımı.
iki gecedir kaçıp duruyorum kendimden.
az uyuyorum.
sabah olmadan umutlarımı bağlıyorum yıldızlara,
çok değil, iki duble rakı içtim.
birisi dolabilecek boşluğun için,
sana soracak birşeyim yok,
korkak bir kırlangıca verdim kapı numaranı,
belki sığınacak zamanı yok!

yüzünü sayıklamam artık alnıma buz koyuyorum…

kendine iyi bak olur mu?
bir daha göremeyebilirim seni…
dün son kez saçlarımızı çektik sevişirken.
birbirimizin tenine döküldük kutsal bir su gibi.
şimdi bütün yağmur mayın tarlası,
serseri bir rüzgar gibi toprağımı süpürürken…