Kaçsa bile herşeyden, kaçsa bile umutlarından sevdiklerinden ….
Kendinden kaçamaz… yalan söyleyemez kendine…
Vuramaz, vurulur;;;
Kıyamaz kendisine; kendisi kıyar benliğine…
Bir kalem tüketiş değildir zamanı değerlendirmek…
Bir sevgi uğruna dağları delmek değildir?
Bir olmazın peşinde koşar dururuz.
Bir hedefimiz mi vardır? bir yolculuğumuz?
Bizi çağıran bir ses mi vardır?
Bir hayat bizi bekler!!! ve günler geçer… değişir… ve hep aynı kalır
günler…
Pazartesi bin yıl önce de pazartesi idi şu nokta da bizi tüketirken de
pazartesi..
Değişen ben değilim; dönüşen zaman…
Bir arzuyu tüketmek değildir sevgi; bir demet kır çiçeğidir sevdiğinde .
Bir önemsiz çiğ damlasıdır; gözlerden zamansız boşalan,
Toprağa feda edilen. toprağın kabul buyurduğu.. zahmetsizce…
Kabul eder ve farkına varmadan…
Sonucunu düşünmeden, kabul eder toprak….

10.12.2000 18:07