Boğulunca güneşler hasretin çölünde,
okyanuslarda kaldı umutlar
can versin diye güneşe……
Karamsarlığın yıkık ,yılgın gözleriyle
silinip atılıyor köprüler ebediye..

Özlemek koymuşlar adını en kahpesinin duyguların,
en vahşisine özlem demişler.
Katillerin katledicisi olmuş çoğu zaman
en yıkılmazı canilerin özlem..

Yutkunarak,gırtlağının sıkıştığını hissederek,
sıkıştığını ciğerlerinin
dolduğunu gözlerinin
kenetlendiğini çenenin,
dişlerinden aldığın intikamını hasretin acısını…

Gözucuyla,
gözlerinin ucundan görüp,
uşsuz anıların karelerini;
Gözünün ucuyla ıslatıp bir köşesini,
Bir köşenden akan ılık ılık kan olur hissettiğin.
Ne çok istersin bir çığlıkla sönmesini gözlerinin.
Ne çok istersin…

Sen istersin hep gönlüm..
Ya o?
Ne dersin?

1997