yorgun düştüm bu kente,
umutlarımla ben.
kar beyazı düşlere dalarken,
bu kent,
karartmaya başladı
Kendini…
sokağa çıkma yasağı ilen etti,
sokaklarını boşalttı;
aç köpeklere
teslim etti
tüm kaldırımlarını…
şimdi
her köşebaşında
bulmayı düşünürken seni,
bir parçamı
bırakıyorum
köpeklere…
en son, 42 numaralı
ayakkabımı da verdim;
Sonra,
düşlerimle ben,
kaldırımlarına
ortak oluyorum
bu kentin;
terkederek özlemlerimi,
düşüyorum
kalabalığına,
köpeklerin
parçalanmayı
bekleyen
yanımla…