Zamanlar;
Güneş ekilip, yildiz biçilen zamanlardi,
Hatirliyorum…

Ya önce sen vardin yürek olarak içimde
Ya da aşk vardi önce
Gelip içimde kestigin,
Hatirlamiyorum…

Ben, imkansiza dudak bükerdim
Sense halime gülerdin…
Olsun! O günlerde ben
Biraz mutlu, biraz umutlu,
Biraz içliydim.
Dogrusu en çok da
Kelebeklerin kanadina işledigin,
Aşkindan dertliydim!

Ama o zamanlar
Güneş ekilip yildiz biçilen
Zamanlardi,
Aşk dedigin belki de
Geceye veda etmeyen bir ay’di…

Türküler saklardin derinlerinde,
Sazindan kaçak…
Bilmezdin…
Ben görürdüm duyardim da,
Sen; bir kez olsun söylemezdin,
Korkularini zaten,
Kimselere vermezdin…
Ve böylece,
Sen yagmura,
Yagmur benim gözlerime hasret
Yaşardik…

Heyhat!!!
Hep ama hep
O imkansiza takildin da sen
Ve belki de bu yüzden
Aşk gelip bizi sarsinca yüreklerimizden;
Ben aglardim, gözlerim gülerdi…
Sen gülerdin, gözlerin susardi…

ޞimdi ben,
O zamanlarin renklerini unuttum.
Belki mavi, belki sari, belki akti…
Hatirladigim tek şey,
Güneşle yildiz arkadaşti…

Bilenler bilirdi
Çok sevmiştik biz,
Çok!!!
Ben gönlümden,
Sen dilinden…
Ben unutsam da şimdi
Sen hatirlarsin…
Sesinde ufacik bir hüzün olsa
Ya da acitan bir özlem gözlerinde,
Bembeyaz gecelerinde gelirdim sana bu şehrin…
Gelirdim… Gönlümden…
Ve sen;
“Hoş geldin” derdin,
Dilinden…
Kocaman bir çocuktum o zamanlar
Belli!
Dil nedir, gönül ne?
Anlamini bildigim,
ޞüpheli!

ޞimdi söyle bana!
Kaldiysa geriye, ne kaldi?
Tek tarafi hesapli bir sevda,
Niyeti bozuk bir dava…
Bir de,
Sadece daglara caka satan bir sema…

Ama ben bunlarin hepsini sevdim,
ޞaşacak bir şey yok…
Dedim ya… Ben
Güneş ekilip, yildiz biçilen zamanlardan geldim…

Sonralari,
Belki de hiç gülmedim
Ve sen,
Kelebeklerin ömrünün üç gün oldugunu
Hiç bilmedin!!