Kaç yemini bozdum
Her seferinde döndüm kendime
Her seferinde elimde bir sepet sitem
Dağıttım durdum
Çözemedim hiç bir zaman
Bu gönül bilmecesini
Ya boş bıraktım çoğunu
Ya görmezden geldim
ޞimdi terk edilmiş hisseder kendini
Issız kaldı biliyorum yüreğim
Kaç kere yoldan cevirdim onu
Kaçında yalnızlığına boğdum
Her döküldüğünde gözlerim
Çok nöbetini sattım uykunun
Kaç sabah satın aldım ona
Sayıklamaktan kaçsın diye ismini

Uykusundan uyandırdım
Duymasın diye kulakların
Dilsizi oynattım son perdede
Rüyama rüşvet verdim
Göstermesin diye hayalini
Gülü bir bülbülle avuttum şimdilik
Kokmasın diye içli içli
Papatyalarını bile sakladım
Kanadı kırık kelebeğini
Bıraktım balkonuma
Varsın senden sonra
O da kacak anılsın
Dönmezse geri bir daha
Senin koynunda ağlasın