Janet Mayrenova’ya

Camların ardında bir Kazak kızı
Sevgi yumağını sarmalar, beler
Hafiften göz kırpar tozlu aynaya
Olmayan aklımı o yana çeler

Meftun bir bakışa, içten bir söze
Meyleder tebessüm eden her yüze
Savurur tınazı varmadan güze
Ekini öğütür, ununu eler

Aklı önde tutar; oldukça zeki
Tedbirdir attığı adımın teki
Rahat bırakır mı yolunda peki
Etrafa dizdiği katı ilkeler

Uzundur eteği, kurudur tuzu
Nedense bir yana düşmüş omuzu
Sürünün içinde kaybolmuş kuzu
Bir otlar, bir hoplar.. Bir durup meler

Doyasıya tatmaz zevki, hüzünü
Mekanik bir takvim sarmış özünü
Gerçek hayatının yavan yüzünü
Kendisinden saklar sanal perdeler.