Gönül verdim Kayserili kızına,
Dayanamam cilvesine-nazına,
Güzel seni oynatırım sazına,
Bu kadar havalı olma sevdiğim.

Bir gülüşün parçalıyor yüreğim,
Senin gibi güzellerdir ereğim,
Öte yanı ben bir orta direğim,
O kadar insafsız olma sevdiğim.

Güzel sevmek ozanların huyudur,
Bakışların bi hoş eder uyutur,
Bu aylarda sevdalılar ayıdır,
Aşkımı yürekte koyma sevdiğim.

Kolay mı görüp de aşık olmamak?
Kara sevda kuyusuna dalmamak,
Sevip de sevgine yanıt almamak,
Aşkımı yanıtsız koyma sevdiğim.

Nene yandım bilmiyorum doğrusu,
Başladı yavaştan yürek ağrısı,
Yaptığım apaçık sevda çağrısı,
Çağrımı havaya salma sevdiğim.

Seni gördüm ben sılamı ansıdım,
Çoktan beri güzellere kansıdım,
Çimen gibi gözlerine yansıdım,
Menekşe ol, gül olup solma sevdiğim!

Doğadan mı aldın bu güzelliğin?
Nedir bilemedim ki özelliğin?
Vurmaz mı dışına hiç gizelliğin?
Gizlerle usumu çelme sevdiğim.

Dudakların yanar, kızıl kor gibi,
Sanki bana: “Gel de sarıl!” der gibi,
Çıkamıyom çok yükseldin yar gibi,
O kadar havalı olma sevdiğim.

Arif anlamıyor O’nun dilinden,
Kurtuluş yok sevdasının yelinden,
Bir kez olsun sarılayım belinden,
Tutunca kendini salma sevdiğim.

Ankara – 27.12.1984