Kayiplar;
Bir gülüştür kanayarak,
Bir busedir, bir alkişdir ki yalinayak
ve kalbim çakiltaşli bir yol oluverir,
onlara somurtarak.
Ama elimde ne var ki kaybedecek?
Bulurum elbet yeni bir kayip daha,
yeni bir gün gibi dogar sonra şehrime
ve tozutur sokaklarimi ayaklari
pembeye
ޞeker dagitir bütün çocuklarima ,
sevabina bir de…….

Sonra yeni bir hayal daha gözden ”kayip” olur
ve sokaklarimin lambalari söner ,
gel gör ki yanmiştir akşam!.
Yollar bir agizdan çigliklarinir ve sise boyanir
Sonra bir kayip daha hatirlanir,
takip edilir izleri gecenin içinde
cigerlere çekilir tozlari,
anilarin sicakligina dokunulur biraz da,
aglayan çocuklar görülür köşe başlarimda
ve hangine dokunsan yollar islanir……
Kayiplar kayboluştan gelip sokagima
kaybeder onu koca dünyada
Kayiplar hazin, kayiplar yine kanayarak,
Bir de yalinayak
akar sokaklarimdan!