gece iniyordu tılsımlıydı ustam
günün rengi
ve mavi solmuş pörsümüş
ve ben saçlarımda bir tel gümüş
ölecek miyim

yaprak soluyordu ustam
yer gök alev alev
ateşimde kaynayan su
kudurmuş gözlerimde
bir hain pusu

zaman geçiyordu ustam
yaşamın silinirken resmi
kaybolan izler yorgun
elbet öleceğim ama
bir şahlanışla değil
aksine durgun
hayatın albenisine vurgun
inan istemeden ve ansızın
bilemeden

Maraş – 1994