Her çeşit insan yaşıyor şu kocaman ülkemizde
Kimi gezer aşk peşinde kimisi geçim derdinde
İki gönül bir olunca samanlık seyran dense de
Aç ayı oynamaz diye bir söz var halkın dilinde

Ahmet ondokuz yaşında seneye asker olacak
Hatice’yi çok seviyor karar vermiş kaçıracak
Öyle düğün yapacak ki dillere destan olacak
Peki Ahmet askerdeyken karısına kim bakacak

Mehmet yirmibeş yaşında evleneli üç yıl olmuş
Babasını kıramamış amca kızına eş olmuş
ޞunu çok geç öğrenmiş ki nikahta keramet yokmuş
Son çareyi karısına kuma getirmekte bulmuş

Nurettin otuz yaşında şimdiden beş çocuğu var
İşleri iyi gitmiyor uzun süredir eli dar
Karısı para dedikçe yüreğinin içi sızlar
Her şeye rağmen sırada altıncı bir talihsiz var

Hasan kırkiki yaşında kızına bir görücü var
Kızı onyedi yaşında aklında hep Murat’ı var
Karar verilmiş bir kere onun fikrini kim sorar
Sevgiden daha değerli para denen bir bela var

Salih ellibir yaşında altı tane dükkanı var
Her ay bankaya yatırır dolarları tomar tomar
Komşusunun evindeyse bir yıldır patates kaynar
Üzülme Salih efendi bir gün olur gözün doyar

Hayrettin yetmiş yaşında bir gözü toprağa bakar
Namazını bile artık oturduğu yerden kılar
Bazen film şeridi gibi geçmiş günleri hatırlar
Günahları düşündükçe gece uykuları kaçar

Rahmetli Osman Efendi geçen sene vefat etti
Para harcanacak diye hastaneye gitmemişti
Bankadaki parasını akrabaları üleşti
Osman Efendi’ye ise bir avuç toprak yetmişti.