Sana hep mahkum olmuş nice kışı, ayazı
Güneş yardımın bekler, bırak artık o
nazı
Sıcağını vur kara, dağlar taşlar erisin
Çık artık kardelenim bu gönül bekler yazı

Dereler isyan etmiş, sığmıyor yatağına
Sürüklemiş her şeyi, dolamış ayağına
Kır ki kışın belini tabiata can gelsin
Aç artık kardelenim, renk ver yarin bağına

Dikeni çiçek yapan baharda açan güldür
Aşka düşmüş dilbere öten bil ki bülbüldür
İçim tir tir titriyor, buzlar henüz erimiş
Gel artık kardelenim cananımı sen güldür

Bembeyaz yaprağında gizlenmiş nice sırlar
Narin bir gövde ile nasıl yarılmış karlar
Bin ölür bin dirilir, yokluğa meydan okur
Geç kalma kardelenim, seni bekler nazlı yar.

İstanbul – 1992