Kardelen fırtınasında umutlarım
Tek noktası sendin tutkuyla yazdığım sayfaların…
Tek nedeni vardı sevmenin, sevdaların
ޞimdi ne noktası var ne de virgülü sensiz romanımın.
Hapset gururunu yık içindeki kinini
Koş sarıl bedenime öde yaşatmadıklarının bedelini
ޞimdi tam sırasıdır uçur güvercinlerini
Haykır uçurumlara o da kırsın zincirlerini.
Sevgiliyedir yaşamak, sevgidir hayata renk katmak
Gökyüzünde kaç ton mavi var? yeşilin kaç yeşili?
Silemedim kaç zaman geçti şu bendeki izini.
Kolay mı gitmek hayalinden uzağa
Kırmak zincirini gözlerime hapsolan resmini
Tenime karışmış hasretini silmek bir çırpıda
Tek kolayı düşüşüm gözlerindeki tuzağa!!
Yalnızlığın koynunda kokunu arıyorum
Kardelen tarlasında girdaba dalıyorum
Kaç gökyüzü yıkıldı üstüme bilmem kaç duvar?
Kardelen fırtınası umutlarım hep senle var!!