Küçücük, saf bir gülümsemedir kardelen,
Kışın o somurtuk ve hüzünlü yüzünde,
Doğanın sesidir aslında aşktan gelen,
Asla vazgeçme diye baharın güzünde.

Hayat aslında aşılması güç bir yokuş,
Çaba göstermeyi bırakmayıp inatla,
Hiç durmadan, yorulmadan dertlerle boğuş,
Kardelen olursun elbette bu sebatla.

Sapasağlam durmak hayatın karşısında,
Kış ortasında açan kardelen olmaktır,
Her şeyin satıldığı felek çarşısında,
Satan ya da satılan olup solmamaktır.

Çektiğimiz sıkıntılar yoğurur bizi,
Akıttığımız gözyaşı kadar insanız,
Sabredersek derdimiz olsa da bir dizi,
İşte o zaman kardelenlerle yeksanız.

Eskişehir – 25.01.2007